Ένα από τα παράδοξα της Βιρμανίας είναι το πώς οι αυθέντες μιας χώρας τόσο πλούσιας σε ενεργειακά κοιτάσματα, ξυλεία, ορυκτά και πολύτιμους λίθους την οδήγησαν σε οικονομικό αδιέξοδο.
Παρά το ότι -γράφει η Μελίντα Λίου στο αμερικανικό περιοδικό Νιούζγουικ- η χούντα της Μιανμάρ έχει στην απόλυτη διάθεσή της 19 τρις κυβικά πόδια φυσικού αερίου και δισεκατομμύρια βαρέλια αργού πετρελαίου, αναγκάσθηκε να ανακοινώσει τεράστιες αυξήσεις στις τιμές των καυσίμων τον Αύγουστο, οι οποίες προκάλεσαν διαδηλώσεις και, τελικά, τον λαϊκό ξεσηκωμό, του οποίου ηγούνται έως σήμερα οι Βουδιστές μοναχοί.
Για ορισμένους αναλυτές, η απάντηση έγκειται στην κακή διακυβέρνηση. Το βιρμανέζικο καθεστώς διέπεται από τέτοια αλαζονεία κι ανικανότητα που δεν ανέμενε, λένε, ότι οι πολίτες θα εξεγείρονταν, ακόμη κι όταν είδαν τις οικονομίες τους, που αποταμίευαν με τεράστιους κόπους, να εξανεμίζονται μέσα σε μια νύκτα. Αυτό είχε συμβεί το καλοκαίρι του 1988, όταν η απροσδόκητη κατάργηση πολλών χαρτονομισμάτων του τοπικού νομίσματος, του κυάτ, σήμανε ότι πολλά χρήματα πλέον άξιζαν μόνο όσο το χαρτί στο οποίο είχαν τυπωθεί.
Πηγή: Η Ναυτεμπορική
4 Οκτ 2007
Μιανμάρ: «Ασφαιρες» οι κυρώσεις σε βάρος της χούντας, λέει το Newsweek
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου